hm. Michał Affanasowicz

Michał Affanasowicz

Michał Affanasowicz (ur. 7 marca 1887 r.[1] w Petersburgu - zm. 29 stycznia 1949) w Krakowie - harcmistrz, współtwórca polskiego harcerstwa, wybitny instruktor harcerski, komendant Krakowskiej Chorągwi Męskiej ZHP, inżynier, pracownik Politechniki Śląskiej w Gliwicach.

Szkołę średnią ukończył w Grodnie w 1905 r. i przeniósł się do Lwowa, gdzie studiował na Politechnice Lwowskiej na Wydziale Budowy Maszyn oraz przez trzy lata, równolegle na Wydziale Elektrycznym. Studia ukończył w 1914 r. Dyplom ich ukończenia otrzymał 20 lipca 1914 r.

Prowadził VI Lwowską Drużynę Harcerzy we Lwowie. W 1910 uczestniczył w pierwszym skautowym zjeździe wakacyjnym tzw. "sejmie kossowskim". Tam wraz z Stanisławem Pigoniem opracowali "oblicze ideowe ruchu .." - manifest oparty o VI tom "Eleusis".

W 1912 roku w Strachowie koło Urli prowadził z Jerzym Grodyńskim kurs dla warszawskich drużynowych.

W 1913 stał na czele drużyny polskich skautów (42 skautów i 11 oficerów skautowych) na Zlocie Skautów w Birmingham, wraz z Andrzejem Małkowskim i Kazimierzem Nowakiem. Przywiózł z wyprawy szereg zdjęć które stanowiły potem ilustrację do książki Andrzeja Małkowskiego "Jak skauci pracują" (Wyd. Kraków, 1914).

W 1914 roku w Skolem przeprowadzono 3 kursy skautowe szkoleniowe. Naczelnictwo przywiązywało do nich bardzo dużą wagę, gdyż podejmowało próbę skupienia uczestników z 3 zaborów w jedną organizację. Bezpośrednio przebiegiem kursu kierował Jerzy Grodyński, pomagali mu Jerzy Dąbrowski, Jerzy Lenczykowski, Stanisław Sedlaczek, Tadeusz Strumiłło oraz między innymi Michał Affanasowicz.

W styczniu 1923 zostaje mianowany rozkazem Naczelnika ZHP Komendantem Chorągwi Męskiej ZHP w Krakowie. Jako nowy komendant włączył chorągiew do Polskiej Ligi Przeciwalkoholowej. W maju 1923 wszedł w skład komisji prób instruktorskich (członkami wraz z nim byli: Tadeusz Strumiłło, Zbigniew Trylski, Stanisław Kuta-Kaliński). Z Chorągwi Krakowskiej odchodzi w grudniu 1923 roku, najprawdopodobniej do Chorągwi Śląskiej ZHP, gdzie jest instruktorem aż do 1930 roku.

W 1936 roku na własną prośbę cofnięto mu stopień harcerski (instruktorski) i zwolniono z ZHP. [2]

W czasie II wojny światowej najprawdopodobniej znajdował się w Dębicy, gdzie od 1941 roku był dyrektorem 3-letniej Publicznej Szkoły Rzemieślniczej dla Przemysłu Metalowego w Dębicy [3].

Po drugiej wojnie światowej osiadł w Gliwicach, gdzie pracował jako inżynier na Politechnice Gliwickiej (dziś Śląskiej). Uzyskał tam (lub jeszcze przed wojną najprawdopodobniej) tytuł profesora (?).

Najprawdopodobniej we wrześniu 1945 roku został opiekunem Komendy ZHP drużyn szkoleniowych przy Politechnice Śląskiej z ramienia Politechniki Śląskiej.

Zmarł 29 stycznia 1949 roku, pochowany został w Gliwicach.